Temel ve Dursun kahvenin önünde oturuyorlarmış. Bir turist gelmiş ve Temel e İngilizce yolu sormuş. Temelde ses yok. Turist bu defa Almanca sormuş. Temelde yine ses yok. Turist bu defa Fransızca konuşmuş. Yine ses yok. İspanyolca, yine ses yok. Turist kızmış, bağırıp çağırdıktan sonra çekip gitmiş. Bunun üzerine Dursun Temele,
– Bir lisan öğrenmemizin zamanı geldi galiba…
demiş. Temel ise Dursun a dönerek,
– Boş ver, ne gerek var? Adam dünya kadar lisan biliyor ama bir derdini anlatabildi mi?..
Bir zamanlar Renkler Diyarı’nın tam ortasında, masmavi gökyüzünün altında ve papatyalarla bezenmiş yemyeşil bir vadide küçük bir uğur böceği yaşardı. Adı Luna’ydı.…
Bir zamanlar, uzak mı uzak, sislerin hiç dağılmadığı, ormanların fısıltılarla dolu olduğu Gümüşgece Vadisi adında bir yer vardı. Bu vadide, güneşi pek…
Bir zamanlar, yaz tatilinin başlamasını dört gözle bekleyen bir çocuk vardı. Adı Can’dı. 10 yaşındaydı ve şehirdeki okulundan bunalmış, sonsuzmuş gibi gelen…
Bir zamanlar, Renkli Patiler Kasabası’nda herkesin çok sevdiği bir polis karakolu vardı. Bu karakolun en genç ve en minik polisi, Komiser Toprak’tı.…
Bir zamanlar, Rüzgar Kasabası’nın eteklerinde, oyuncaklarla dolu kocaman bir çatı katında yaşayan üç çocuk vardı: Arda, Elif ve küçük kardeşleri Mete. Günlerini…
Bir varmış bir yokmuş… Uzak diyarlarda, yumuşacık çiçeklerin ve kocaman mantarların arasında parlayan büyülü bir orman varmış. Bu ormanın adı Ayışığı Ormanı’ymış.…