Temel ve Dursun kahvenin önünde oturuyorlarmış. Bir turist gelmiş ve Temel e İngilizce yolu sormuş. Temelde ses yok. Turist bu defa Almanca sormuş. Temelde yine ses yok. Turist bu defa Fransızca konuşmuş. Yine ses yok. İspanyolca, yine ses yok. Turist kızmış, bağırıp çağırdıktan sonra çekip gitmiş. Bunun üzerine Dursun Temele,
– Bir lisan öğrenmemizin zamanı geldi galiba…
demiş. Temel ise Dursun a dönerek,
– Boş ver, ne gerek var? Adam dünya kadar lisan biliyor ama bir derdini anlatabildi mi?..
Bir zamanlar Teknokent’in hemen arkasında, gökyüzüne uzanan gökkuşağı gibi rengârenk bir diyar vardı. Bu diyarın adı Renkler Diyarı’ydı. Her bir sokağı farklı…
Derin, masmavi okyanusun ortasında, güneşin ışıkları zorla ulaştığı, mercanların yavaşça dans ettiği bir yerde, diğerlerinden farklı bir mürekkep balığı yaşardı. Adı Melo…
Bir zamanlar Uçan Dilekler Ormanı’nın en neşeli köşesinde Miki Fare yaşarmış. Miki'nin kahkahası öyle bulaşıcıymış ki, sincaplar dans eder, ağaçlar yapraklarını keyifle…
Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil bir bahçenin altında, nemli ve yumuşak toprakların içinde yaşayan küçük bir solucan varmış. Adı Simo’ymuş. Simo sıradan…
Bir zamanlar, Afrika’nın uçsuz bucaksız savanlarında, siyah-beyaz çizgileriyle diğer hayvanlardan hemen ayırt edilebilen sevimli bir zebra yaşarmış. Bu zebranın adı Zuzu imiş.…
Güneşin ilk ışıkları sabah çimenlerini okşarken, Nankatsu kasabasında sessiz bir heyecan vardı. Bugün sıradan bir gün değildi. Çünkü bugün, Kaptan Tsubasa'nın doğup…