Bir zamanlar, bir kasabanın en hareketli köşesinde, kedilerin yaşadığı muhteşem bir mahalle vardı. Bu mahallede her türden kedi bulunurdu: tüyleri parıl parıl parlayanlardan, renkleri gökkuşağını andıranlara kadar. Ama hepsinin gözdesi, Kral Kedi’nin beyaz patileriydi. Kral Kedi, mahallenin en bilge, en kibar ve en cesur kedisiydi. Onun beyaz patileri, her kedi için bir gurur kaynağıydı.
Bir gün, Kral Kedi sabah yürüyüşü için uyanıp da patilerini yere bastığında bir tuhaflık hissetti. Beyaz patileri, sanki kaybolmuş gibiydi! Hemen ayağa kalktı ve şaşkın bir halde, patilerini görmek için aşağıya baktı. Fakat ne yazık ki, o ünlü beyaz patilerinin yerinde olmadığını fark etti.
“Bu nasıl olur?” diye mırıldandı Kral Kedi, kendine inanamayarak. “Beyaz patilerim nerede?”
Hemen mahallenin en meraklı kedisi olan Mırmır’ı bulmaya karar verdi. Mırmır, kedilerin arasında en keskin gözlere sahip olanıydı ve hiçbir şey onun dikkatinden kaçmazdı.
“Mırmır!” diye seslendi Kral Kedi. “Bir sorun var, yardımına ihtiyacım var!”
Mırmır, uykulu gözlerini ovuşturarak Kral Kedi’ye doğru geldi. “Ne oldu Kral Kedi? Bu saatte neden böyle telaşlısın?”
Kral Kedi hüzünlü bir ifadeyle cevap verdi: “Patilerim kayboldu, Mırmır. Beyaz patilerim yok!”
Mırmır şaşkınlıkla baktı. “Bu imkansız! Hiç kimsenin patileri kaybolmaz!”
Kral Kedi, “Ama benimki kayboldu işte,” dedi. “Yardım edebilecek tek kişi sensin.”
Mırmır, gözlerini kısarak Kral Kedi’nin patilerine dikkatle baktı. Gerçekten de, ünlü beyaz patiler yok olmuştu. “Hemen iz sürmeliyiz!” diye karar verdi Mırmır.
İkili, mahalledeki diğer kedilere haber vermek için harekete geçti. İlk durakları, her zaman sokaklarda koşuşturan ve haber taşıyan Postacı Kedi oldu. Postacı Kedi, Kral Kedi’nin kayıp patilerinin haberini duyunca şaşkınlıkla zıpladı.
“Bu bir felaket!” diye bağırdı. “Hemen diğer kedilere haber vereceğim!”
Postacı Kedi, mahalledeki her köşe başına koşarak, Kral Kedi’nin patilerinin kaybolduğunu duyurdu. Çok geçmeden, tüm mahalle kedileri Kral Kedi’nin yanına toplandı. Hepsi bir ağızdan mırıldanmaya başladı:
“Bu nasıl olur?”
“Patiler nasıl kaybolur ki?”
“Kim yaptı bunu?”
Kral Kedi, kedilerin kaygılı bakışları arasında derin bir nefes aldı. “Sakin olun, sevgili dostlarım. Biliyorum, bu garip bir durum. Ama bir çözüm bulmalıyız. Bir arada çalışırsak, patilerimi geri getirebiliriz.”
Birdenbire, mahalledeki en yaşlı kedi olan Bilge Tekir öne çıktı. Uzun beyaz bıyıklarıyla, her zamanki gibi sakin ve bilge bir şekilde konuştu: “Evlatlarım, bu gibi durumlarda sakin olmalı ve aklımızı kullanmalıyız. Benzer bir hikayeyi gençliğimde duymuştum. Bu tür olaylar genellikle büyülü bir yaratığın işidir.”
Kediler arasında bir uğultu koptu. Büyülü yaratık mı? Mahallede mi?
Mırmır endişeyle sordu: “Bilge Tekir, bu yaratık nedir? Ve onu nasıl bulabiliriz?”
Bilge Tekir, derin bir nefes alarak devam etti: “Bu yaratık, sadece geceleri ortaya çıkan ve kedilerin rüyalarından güç alan Rüya Hırsızı’dır. Rüya Hırsızı, en güzel şeyleri çalar ve onları gizler. Beyaz patilerin kaybolması, onun işidir.”
Kral Kedi, kararlı bir şekilde öne çıktı: “Peki, bu Rüya Hırsızı’nı nasıl durdurabiliriz?”
Bilge Tekir gülümsedi. “Onu bulmak için hepimizin en güzel rüyasını paylaşması gerekiyor. Güzel rüyalarımızı birleştirirsek, Rüya Hırsızı’nın saklandığı yeri bulabiliriz.”
Mahalle kedileri, bu öneriyi onayladı. Her kedi, en güzel rüyasını düşünmeye başladı. Kimisi sıcak süt dolu bir nehirde yüzmeyi hayal etti, kimisi ise sonsuz bir yünden top sahası düşündü. Kral Kedi ise beyaz patilerinin parladığı bir günde mahallede dolaştığını hayal etti.
Tüm kediler bir araya gelip rüyalarını paylaşınca, gökyüzünde parlak bir ışık belirdi. Işık, mahallenin hemen dışındaki eski bir oyuncak dükkanını işaret ediyordu.
“Rüya Hırsızı orada!” diye bağırdı Mırmır. Tüm kediler, Kral Kedi önderliğinde dükkana doğru koştu.
Eski oyuncak dükkanı, tozlu ve karanlık görünüyordu. Ama kediler korkmadan içeri girdiler. İçeride, Rüya Hırsızı onları bekliyordu. Küçük, parlayan bir yaratık, kedilerin toplu halde geldiğini görünce hemen kaçmaya çalıştı, ama Kral Kedi onu yakaladı.
“Patilerimi geri ver!” diye mırıldandı Kral Kedi, gözlerini Rüya Hırsızı’na dikerek.
Rüya Hırsızı titreyerek cevap verdi: “Beni affet! Ben sadece rüyalarınızı sevdim ve onları biraz saklamak istedim. İşte, patilerini geri veriyorum!”
Bir anda, Kral Kedi’nin patileri yeniden ortaya çıktı. Beyaz, parlak ve pırıl pırıl!
Kral Kedi gülümsedi. “Teşekkür ederim, Rüya Hırsızı. Ama bir daha kimsenin rüyasını izinsiz çalma.”
Rüya Hırsızı utanarak başını salladı ve hızla ortadan kayboldu.
Mahalle kedileri sevinçle Kral Kedi’yi tebrik etti. Patiler geri dönmüştü, mahalledeki düzen yeniden sağlanmıştı. O günden sonra, tüm kediler en güzel rüyalarını paylaşmayı bir gelenek haline getirdi ve böylece Rüya Hırsızı bir daha geri dönmedi.