Başı beladan kurtulmayan Nam-ı Kemal
bu sefer de yeniçerilerden kaçmaktadir! O koştukça yeniçeriler arkasından gelir.
En sonunda köyün meydanına gelen Nam-ı Kemal çareyi çıplak bir heykelin yanına geçip aynı onun gibi çırılçıplak durmakta bulur. Bu heykel de çocuklarin *arragini tutup aşağı doğru hareket ettirdiğinde alttan çikolata veren bir heykeldir…
Tabii cok geçmeden Nam-ı Kemal´i de bu heykel gibi zanneden bir cocugun annesi bizimkinin dalgasını tutar ve asagi dogru indirir. Tık yok! Canı yanar Kemal´in ama yeniçerilerde meydanda onu aradigindan sesini çıkaramaz, kadın bir daha dener bir daha ve bir daha…
Dayanma noktasının sınırına gelen Nam-ı Kemal sessizce kadına;
-“Cikolata bitti, Sahlep var sahlep” der