Günün birinde şair bir padişaha ilham gelir ve başlar yazmaya;
-“Çıktım ağaca yedim hamını mamını,….?
-“Çıktım ağaca yedim hamını mamını,….?
Gerisi bir türlü gelmez.
Padişah geceleri uyku uyuyamaz olur şiirini tamamlayamamıştır bir türlü.
En sonunda ülkesinin bütün şairlerini sarayında toplatır ama yine nafile onlarda bu mısranın devamını getiremez.
Artık en son sıra Nam-ı Kemal´e gelir ve padişah başlar.
-Hadi Nam-ı Kemal getir şunun devamını da ne istersen vereyim sana!
-Buyrun Padişahım…
-Çıktım ağaca yedım hamını mamını…
Nam-ı Kemal hemen devam eder;
-“Düşersen aşaği görürsün ananın *mını…”